Category: Φύση

Η περίπτωση του βιομηχανικού αιολικού πάρκου στο Βέρμιο

Άρθρο στην Ευτοπία, τεύχος 25/ Φλεβάρης 2018

Ξεκινώντας από την θέση πως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, στο παρόν κείμενο προσπαθώ να κάνω μία κριτική προσέγγιση των δεδομένων που παρουσιάζονται από διάφορους θεσμούς, τόσο της κυριαρχίας όσο και των κινημάτων που είναι ενάντια στη βιομηχανική εκμετάλλευση των ΑΠΕ. Τα δεδομένα φαίνονται τόσο αντιφατικά, όσες και οι διαφορετικές πηγές που τα εκπέμπουν, υποστηρίζοντας τη μία ή την άλλη μορφή ενέργειας. Στην πραγματικότητα τα δεδομένα διατάσσονται ως επιχειρήματα της σύγκρουσης, μεταξύ των διαφορετικών μπλοκ σχέσεων και συμφερόντων. Στο παρόν κείμενο προσπαθώ μέσα από τις αντιφατικές αυτές τοποθετήσεις, να στοιχειοθετήσω μία θέση που κινείται σταθερά στη λογική της απελευθέρωσης των ανθρώπινων και μη ανθρώπινων ζώων από τα δεσμά της ιεραρχίας, προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μίας νέας κοινωνίας που θα αναδύεται από τη συνομοσπονδιοποίηση ελευθεριακών κοινοτήτων και θα συμβιώνει συμπληρωματικά με τη φύση.

 

Κατεβάστε ελεύθερα το άρθρο από εδώ

ευτοπία25_Σάρας_αιολικά

 

Το σύμβολο της συνέλευσης πολιτών που λειτούργησε στην περιοχή για κάποιο διάστημα στην περιοχή με κοινωνικά-οικολογικά χαρακτηριστικά

Καιρός επιτέλους χειμωνιάτικος…. Δύο καλοί φίλοι… λίγο κρασί δίπλα στο τζάκι…. σχολιάζοντας την καθημερινή μας απόσταση…. απόσταση από τα κέντρα των αποφάσεων, τους κεντρικούς κόμβους της ροής πληροφοριών στο Ελλαδιστάν…. Και όταν γλυκά νοσταλγούμε τους κυβερνητικούς “θορύβους” των Πόλεων, υγραίνουμε το στόμα με μία γουλιά σκληρό ξινόμαυρο κρασί…. και επιστρέφουμε στον “κυβερνοτόπο” μας…. Ποιος είπε ότι ο χώρος συγκεντρώνεται, ότι ο χρόνος κυλά αργά μες την επαρχία…. Στερεότυπα σεντόνια που καλύπτουν τη “μίζερη” απόσταση των Ηοmo- cybers…. την καθημερινή βουτιά τους στους ωκεανούς της αποξένωσης…
Στον κυβερνοτόπο μας η πληροφορία αποκτά χρώμα, ήχο, γεύση και αφή…. Καλύπτουμε το “θόρυβο” με το διονυσιακό χορό μας…. Περίπατοι στο βουνό…. Σκαρφάλωμα σε βράχια….. Μύηση των έφηβων της πόλης μας…. στο δικό μας/σας “Τόπο”…. Τον Τόπο του Ποτέ…. και του Πουθενά…. Ασύρματοι εραστές του ονείρου…..
“είμαστε ελεύθεροι γιατί το επιλέξαμε” (Κορνήλιος Καστοριάδης)

Αναρωτιέμαι τι κοινό έχει ο άνθρωπος με τη διπλανή εικόνα…. Απομονωμένος μέσα στα διαμερίσματα κλουβιά, δικτυωμένος στον καναπέ του, αποβλακωμένος με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι του…. Να αλλάζει κανάλια…. πεισμένος πως κάνοντας ζάπινγκ μεταξύ των μέσων μαζοχιστικής αποχαύνωσης αλλάζει τη ζωή του…. Αντικαταστήσαμε την περιπλάνηση μας με τις κονσέρβες των τηλεοπτικών “οδο”μαχιών εγκλωβίζοντας τον εαυτό μας στους τέσσερις τοίχους μίας κατεπίφαση κυβερνοασφάλειας…. Τόσες κάμερες, τόσα συστήματα ασφαλείας, τόσες λέξεις γραμμένες για την ανάγκη να πείσουμε τους έξω απο ΕΜΑΣ (Ανατολικούς ή Ανατολίτες, Αντιδυτικούς και Μουσουλμάνους, πόρνες και πρεζόνια, κλπ) κάθε λογής αντί-θετους και διαφορετικούς πως η “Δημοκρατία” μας είναι η λύση που τους αρμόζει. Και ΕΜΕΙΣ οι θεοί που περιμέναν….
Το κόστος που καλούνται να πληρώσουν μικρό…. Αφήστε την ταυτότητα σας στην είσοδο της “Αυτοκρατορίας”…. Δε τους ρωτάμε… εισβάλουμε με τις ιδέες του Υπέροχου, του Ανώτερου, του Προοδευτικού στη ζωή τους και όταν δεν συμμορφώνονται απλά εξαγάγουμε τις βόμβες μας. Ελεύθερη Αγορά, βλέπεις …. ο καθείς με τα όπλα του…….
Κι όταν κάποιοι από ΕΜΑΣ παίρνουμε τα βουνά και τις ραχούλες, μας θεωρούν αιθεροβάμονες, αεροβάτες ρε παιδί μου…. και ενίοτε ρομαντικούς, τρελούς και επαναστάτες… Οι ΤΡΕΛΟΙ…
Πότε άραγε να χάσαμε την διάθεση για περιπλάνηση? (Γκυ Νεμπώρ)….. πώς αφήσαμε τον Εαυτό μας να αποφασίζεται από τις Αντιπροσωπευτικές Δομές τους??? Πώς ανταλλάξαμε τις Ιθάκες με το καλοβόλεμα σε έναν Καναπέ, μπροστά σε μία τηλέοραση, στην αναμονή για συνέντευξη για μια δουλεία, ή στον καναπέ του ψυχοθεραπευτή μας…. Εντάξει είναι δύσκολο να ψάχνεις τους καταράκτες στον Όλυμπο, κουραστικό πολύ ρε αδερφέ μου…. για άλλες εποχές, για άλλες ηλικίες….
Πότε αφήσαμε τις πόλεις μας στα χέρια των εχθρών…. “Και εμείς γελάγαμε σαν τα παιδιά” Παιδιά περιπλανιόμασταν μέσα τους…. Ψάχναμε για το καλύτερο πάρκο…. την καλύτερη κρυψώνα, το καλύτερο παγωτό…. ΓΙΑΤΙ.????

Που είμασταν όταν βομβαρδίζαν το Παρίσι? τη Ν. Υόρκη, το Λίβανο και το Παγκράτι? Που θα είμαστε αύριο όταν θα βομβαρδίζουν τις γειτονιές μας?????

Πεταλούδα μου Ψυχή πέτα όσο πιο μακριά μπορείς…. Που ξέρεις
το χτύπημα των φτερών σου μπορεί και να προκαλέσει τυφώνα στην άλλη άκρη της Μάνας μας της Γης….