Του Φράνκο (Μπίφο) Μπεράρντι
απόσπασμα από το υπό δημοσίευση κείμενο του Μπίφο: “Επισφαλής Ραψωδία. Σημειοκαπιταλισμός και οι παθολογίες της μετα-αλφα γενιάς”
Μετάφραση: Θοδωρής Σάρας
Εκατό χρόνια πριν, στην πρώτη σελίδα της Le Figaro, για την αισθητική συνείδηση του κόσμου, ο Filippo Tommaso Marinetti δημοσίευσε το μανιφέστο που εγκαινίασε τον αιώνα που πίστευε στο μέλλον. Το 1909 το μανιφέστο ξεκίνησε γρήγορα μια διαδικασία όπου ο συλλογικός οργανισμός της ανθρωπότητας έγινε μηχανικός. Το γίγνεσθαι-μηχανή έχει φτάσει στο φινάλε του με τις αλληλουχίες του παγκόσμιου ιστού και έχει τώρα ανατραπεί από την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που στηρίχτηκε στην μελλοντοποίηση της οικονομίας, το χρέος και την οικονομική της υπόσχεση. Αυτή η υπόσχεση έχει τελειώσει. Η εποχή του μετα-μέλλοντος έχει ξεκινήσει.
Μανιφέστο του Μετα-φουτουρισμού
Franco “Bifo” Berardi
Διαβάζετε δημιουργικά στα αγγλικά από τους Erik Empson και Arianna Bove
1. Θέλουμε να τραγουδήσουμε τον κίνδυνο του έρωτα, την καθημερινή δημιουργία μιας γλυκιάς ενέργειας που ποτέ δεν είναι διασκορπισμένη.
2. Τα ουσιώδη στοιχεία της ποίησης μας θα είναι η ειρωνεία, η τρυφερότητα και η εξέγερση.
3. Η ιδεολογία και η διαφήμιση έχουν εξυψώσει τη μόνιμη κινητοποίηση των παραγωγικών και νευρικών ενεργειών της ανθρωπότητας προς την κατεύθυνση των κερδών και του πολέμου. Θέλουμε να εξυψώσουμε την τρυφερότητα, τον ύπνο και την έκσταση, την λιτότητα των αναγκών και την ευχαρίστηση των αισθήσεων.
4. Δηλώνουμε ότι το μεγαλείο του κόσμου έχει εμπλουτιστεί με μία νέα ομορφιά: την ομορφιά της αυτονομίας. Κάθε μία στο ρυθμό της· κανείς δεν πρέπει να περιορίζεται σε πορεία με ομοιόμορφο βήμα. Τα αυτοκίνητα έχουν χάσει τη γοητεία της σπανιότητας και πάνω απ ‘όλα δεν μπορούν πλέον να εκτελέσουν το καθήκον για το οποίο σχεδιάστηκαν: η ταχύτητα έχει επιβραδυνθεί. Τα αυτοκίνητα είναι ακίνητα σαν ηλίθιες χελώνες που κοιμούνται ελαφριά στην κυκλοφορία της πόλης. Μόνο η βραδύτητα είναι γρήγορη.
5. Θέλουμε να τραγουδήσουμε τον άντρα και τη γυναίκα που ο ένας χαϊδεύει τον άλλο, για να γνωρίσει ο ένας τον άλλο και τον κόσμο καλύτερα.
6. Η ποιήτρια πρέπει να δαπανήσει τον εαυτό της με ζεστασιά και γενναιοδωρία για να αυξήσει τη δύναμη της συλλογικής νόησης και να ελαττώσει τον χρόνο της μισθωτής εργασίας.
7. Η ομορφιά υπάρχει μόνο μέσα στην αυτονομία. Κανένα έργο που δεν εκφράζει τη νοημοσύνη του δυνατού δεν μπορεί να είναι ένα αριστούργημα. Η ποίηση είναι μία γέφυρα που καλουπώνεται πάνω από την άβυσσο του τίποτα για να επιτρέψει την ανταλλαγή διαφορετικών φαντασιών και να ελευθερώσει τις μοναδικότητες.
8. Είμαστε στο έσχατο ακρωτήρι των αιώνων … πρέπει να κοιτάξουμε πίσω για να θυμηθούμε την άβυσσο της βίας και του τρόμου που η στρατιωτική επιθετικότητα και η εθνικιστική άγνοια είναι σε θέση να ξυπνήσει οποιαδήποτε στιγμή στο χρόνο. Έχουμε ζήσει στο στάσιμο χρόνο της θρησκείας για πολύ καιρό. Η πανταχού παρούσα και αιώνια ταχύτητα είναι ήδη πίσω μας, στο διαδίκτυο, ώστε μπορούμε να ξεχάσουμε τις συγκεκομμένες ρίμες του και να βρούμε το μοναδικό μας ρυθμό.
9. Θέλουμε να γελοιοποιήσουμε τους ηλίθιους που διέδωσαν το λόγο του πολέμου: τους φανατικούς του ανταγωνισμού, τους φανατικούς των γενειοφόρων θεών που υποκινούν σφαγές, τους φανατικούς που τρομοκρατούνται από την αφοπλιστική θηλυκότητα που ανθίζει σε όλους μας.
10. Απαιτούμε η τέχνη να μετατραπεί σε μια δύναμη μεταβολής της ζωής. Αναζητούμε να καταργήσουμε το διαχωρισμό μεταξύ ποίησης και μαζικής επικοινωνίας, να ανακτήσουμε τη δύναμη των μέσων από τους εμπόρους και να το επιστρέψουμε στους ποιητές και τους σοφούς.
11. Θα τραγουδήσουμε τα μεγάλα πλήθη που μπορούν να απελευθερωθούν επιτέλους από τη δουλεία της μισθωτής εργασίας και μέσω της αλληλεγγύης θα εξεγερθούν κατά της εκμετάλλευσης. Θα τραγουδήσουμε για τον άπειρο ιστό της γνώσης και της εφεύρεσης, της άυλης τεχνολογίας που μας ελευθερώνει από τη φυσική στέρηση. Θα τραγουδήσουμε το επαναστατικό κογκνιταριάτο το οποίο είναι σε επαφή με το σώμα του. Εμείς θα τραγουδήσουμε στο άπειρο του παρόντος και θα εγκαταλείψουμε την ψευδαίσθηση του μέλλοντος.
