Αναρωτιέμαι τι κοινό έχει ο άνθρωπος με τη διπλανή εικόνα…. Απομονωμένος μέσα στα διαμερίσματα κλουβιά, δικτυωμένος στον καναπέ του, αποβλακωμένος με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι του…. Να αλλάζει κανάλια…. πεισμένος πως κάνοντας ζάπινγκ μεταξύ των μέσων μαζοχιστικής αποχαύνωσης αλλάζει τη ζωή του…. Αντικαταστήσαμε την περιπλάνηση μας με τις κονσέρβες των τηλεοπτικών “οδο”μαχιών εγκλωβίζοντας τον εαυτό μας στους τέσσερις τοίχους μίας κατεπίφαση κυβερνοασφάλειας…. Τόσες κάμερες, τόσα συστήματα ασφαλείας, τόσες λέξεις γραμμένες για την ανάγκη να πείσουμε τους έξω απο ΕΜΑΣ (Ανατολικούς ή Ανατολίτες, Αντιδυτικούς και Μουσουλμάνους, πόρνες και πρεζόνια, κλπ) κάθε λογής αντί-θετους και διαφορετικούς πως η “Δημοκρατία” μας είναι η λύση που τους αρμόζει. Και ΕΜΕΙΣ οι θεοί που περιμέναν….
Το κόστος που καλούνται να πληρώσουν μικρό…. Αφήστε την ταυτότητα σας στην είσοδο της “Αυτοκρατορίας”…. Δε τους ρωτάμε… εισβάλουμε με τις ιδέες του Υπέροχου, του Ανώτερου, του Προοδευτικού στη ζωή τους και όταν δεν συμμορφώνονται απλά εξαγάγουμε τις βόμβες μας. Ελεύθερη Αγορά, βλέπεις …. ο καθείς με τα όπλα του…….
Κι όταν κάποιοι από ΕΜΑΣ παίρνουμε τα βουνά και τις ραχούλες, μας θεωρούν αιθεροβάμονες, αεροβάτες ρε παιδί μου…. και ενίοτε ρομαντικούς, τρελούς και επαναστάτες… Οι ΤΡΕΛΟΙ…
Πότε άραγε να χάσαμε την διάθεση για περιπλάνηση? (Γκυ Νεμπώρ)….. πώς αφήσαμε τον Εαυτό μας να αποφασίζεται από τις Αντιπροσωπευτικές Δομές τους??? Πώς ανταλλάξαμε τις Ιθάκες με το καλοβόλεμα σε έναν Καναπέ, μπροστά σε μία τηλέοραση, στην αναμονή για συνέντευξη για μια δουλεία, ή στον καναπέ του ψυχοθεραπευτή μας…. Εντάξει είναι δύσκολο να ψάχνεις τους καταράκτες στον Όλυμπο, κουραστικό πολύ ρε αδερφέ μου…. για άλλες εποχές, για άλλες ηλικίες….
Πότε αφήσαμε τις πόλεις μας στα χέρια των εχθρών…. “Και εμείς γελάγαμε σαν τα παιδιά” Παιδιά περιπλανιόμασταν μέσα τους…. Ψάχναμε για το καλύτερο πάρκο…. την καλύτερη κρυψώνα, το καλύτερο παγωτό…. ΓΙΑΤΙ.????
Που είμασταν όταν βομβαρδίζαν το Παρίσι? τη Ν. Υόρκη, το Λίβανο και το Παγκράτι? Που θα είμαστε αύριο όταν θα βομβαρδίζουν τις γειτονιές μας?????
Πεταλούδα μου Ψυχή πέτα όσο πιο μακριά μπορείς…. Που ξέρεις
το χτύπημα των φτερών σου μπορεί και να προκαλέσει τυφώνα στην άλλη άκρη της Μάνας μας της Γης….
μίλα, φώναζε, ψιθύριζε τις λέξεις ΔΥΝΑΤΑ… κάποια μοναχική καουμπόϊσσα αναπτερώνεται απ’το φως των εικόνων σου…
” Σας ευχαριστώ πεταλούδες γιατι είστε οι καθηγητές μου. Μου εμάθατε παραπάνω απο όλες τις γραφές των θεολόγων “
Βούδας
συνδίκτυοι καλώς ήρθατε στο “πειρατικό” μου… 🙂
Ούριος άνεμος στα πανιά μας