Νάουσα: Μία θεά ξαπλωμένη στο ντιβάνι του Βερμίου

Καιρός επιτέλους χειμωνιάτικος…. Δύο καλοί φίλοι… λίγο κρασί δίπλα στο τζάκι…. σχολιάζοντας την καθημερινή μας απόσταση…. απόσταση από τα κέντρα των αποφάσεων, τους κεντρικούς κόμβους της ροής πληροφοριών στο Ελλαδιστάν…. Και όταν γλυκά νοσταλγούμε τους κυβερνητικούς “θορύβους” των Πόλεων, υγραίνουμε το στόμα με μία γουλιά σκληρό ξινόμαυρο κρασί…. και επιστρέφουμε στον “κυβερνοτόπο” μας…. Ποιος είπε ότι ο χώρος συγκεντρώνεται, ότι ο χρόνος κυλά αργά μες την επαρχία…. Στερεότυπα σεντόνια που καλύπτουν τη “μίζερη” απόσταση των Ηοmo- cybers…. την καθημερινή βουτιά τους στους ωκεανούς της αποξένωσης…
Στον κυβερνοτόπο μας η πληροφορία αποκτά χρώμα, ήχο, γεύση και αφή…. Καλύπτουμε το “θόρυβο” με το διονυσιακό χορό μας…. Περίπατοι στο βουνό…. Σκαρφάλωμα σε βράχια….. Μύηση των έφηβων της πόλης μας…. στο δικό μας/σας “Τόπο”…. Τον Τόπο του Ποτέ…. και του Πουθενά…. Ασύρματοι εραστές του ονείρου…..
“είμαστε ελεύθεροι γιατί το επιλέξαμε” (Κορνήλιος Καστοριάδης)